HAGAZ!NE KC LAB
Den Haag Korzo Theater
28.1.2005Er bestaat al lang een hechte band tussen het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en het Korzo Theater in de Prinsestraat 42. Dit seizoen zijn de beroemde 'KC LAB' uitvoeringen weer opgestart. Op KC LAB worden werken van
studenten van de afdeling Compositie uitgevoerd. De studenten worden begeleid door de docenten compositie van het Conservatorium, zoals Louis Andriessen, Martijn Padding - werd overigens in de Korzo brochure als Martijn Pudding geannonceerd - Diderik Wagenaar en anderen. Vrijdag 28 januari was onder andere Gilius van Bergeijk van de docenten present. De dames en heren studenten schotelden de ruim opgekomen bezoekers, in leeftijd varierend tussen de 18 en 97 (!) jaar, een avontuurlijk programma voor. Elektronische muziek, live muziek en mengvormen tussen deze twee.Bij binnenkomst in de zaal zat het forum van compositiestudenten reeds klaar. Een van hen, de Israëlier Ophir Ilzetzki, modereerde de avond. De aftrap was voor de enige dame onder de componisten, de Griekse Nicoleta Chatzopoulou. Haar "platte" compositie "Flat is Flat - een dansfantasie van sneeuwwitje met/tegen de zeven dwergen - werd gloedvol gespeeld door hoboïste Marije Clemens en klarinettiste Sigrid Heijdra. De Duitser uit Beieren Mathis Nitschke - die overigens geen bier dronk of worst at zoals
moderator Ophir suggereerde, maar gewoon cola dronk - had een vierdelig elektronisch werk gecomponeerd. Delen met samples van symfonie-orkesten, pure elektronische gedeeltes en een prachtig deel, waarin hij 20 fagotten opvoerde, waarvan 10 contra-fagotten! Symphonie Numerique had Mathis zijn werk gedoopt.Vervolgens was het podium voor de Amerikaan Jeremiah Runnels, die wat klooide op decennia oude synthezisers, waaronder een veertigjarige ARP syntheziser. Hij had voor zijn werk een megatitel gekozen: "The physical impossibility of Death in the Mind of someone living inspired by Damien Hirst's work of the same title." De moderator van de avond, Ophir Ilzetzki mocht daarna zijn elektronische compositie ten gehore laten brengen: "Tongue". Maar voordat het zover was begon Mathis Nitschke met zijn microfoon te rommelen. En voordat iedereen het goed en wel besefte hadden alle componisten een microfoon gegrepen en presenteerden een instant elektronische compostitie.
Maar hoogtepunt van de avond was voor mij de compositie "Pick-up". Niet vanwege het feit dat de componist de enige Nederlandse componist die avond was, maar vanwege het idee achter en de uitwerking en uitvoering van de compositie. Erwin Weerstra had een compositie gemaakt op basis van een tekst van een Vietnam-veteraan, die met
een helicopter van het legerkamp naar het front zou worden gebracht.Frerik de Jonge declameerde de tekst, terwijl componist Erwin zelf op piano speelde. Het geheel door elektronische muziek ondersteund, waarbij helicoptergeluiden herkenbaar waren. Terecht staat deze jonge componist binnenkort met een compositie in de schijnwerpers tijdens een Young Composers muziekvenement in de Anton Philipszaal. Daarna was de elektronische muziek van Grzegorz Marciniak, naar ik aanneem een Pool, aan de beurt. Klaarblijkelijk een leerling van Gilius van Bergeijk. Dit gezien de titel die hij - daartoe geprest door Ophir - had gegeven aan zijn compositie: "Gilius says that it should have a title". Hetgeen een hevige discussie in het forum teweeg bracht over het geven van titels aan composities. Maar voor Grzegorz was alles heel simpel, "De muziek spreekt voor zichzelf. Een titel is overbodig. Wat ik wil zeggen zijn de noten."
Tot slot van de avond was het stuk "Almost Folk" van Lucho Enriquez geprogrammeerd. Een stuk dat werd uitgevoerd door de Ladycleaners, bestaande uit Lucho Enriquez (panfluit en computer), Bjron Erlach (computer) en Michal Ossowski (computer). Het duurde even voordat de heren de computers aan de praat kregen. Hetgeen aanleiding was voor de 97-jarige toeschouwer om te roepen: 'Een uur duurt te lang". Later riep hij luidkeels om Nat Gonella. Een jazztrompettist van "even" geleden.
Maar daarop barstte het geweld van panfluit en computers los. Het was een spektakelstuk van jewelste. En buiten panfluit spelen wist Lucho ook volumineuze keelgeluiden te produceren. Kortom een uiterst avontuurlijke muziekavond die een vervolg zal krijgen in Korzo op 18 maart. Uiteraard dan met werken van andere compositiestudenten van het Koninklijk Conservatorium.
|start|nu|wijk|top 5|internet|agenda|kunst|idee|specials|column|vind|
Kritisch Haags, kunst, uitgaan, internet ...
Hagaz!ne: altijd wat nieuws!
