HAGAZ!NE
Openslaand autoportier
velt Interniek
vrijdag 25 april 2008
Zoutmanstraat - Den Haag
Mijn ATB die ik niet meer heb gezien, wordt door Sylvia in de tuin van het café gezet met de verzekering van de bareigenaar dat hij
daar veilig staat. Als ik hem zo ondersteboven bekijk, geloof ik dat ook wel.
De poltieagente op de mountainbike regelt het verkeer en neem contact op met de centrale. Eindelijk mag de HTM tramlijn 17 ook eens op mij wachten. De dokter op de motorambulance is er het eerst. Hij stelt mij allerlei vragen waarvan de antwoorden hem (en mij!) gerust moeten stellen dat er niets met mijn hersens aan de hand is of mijn nek en rug. Dan volgen de jongens van de ambulance.
Zij waarschuwen mij dat 'dit wel even kan prikken' en ontsmetten de wond met chloorhexidine. That
hurts! Daarna wikkelen zij een tulband om mijn hoofd om het bloeden te stoppen en ik mag weer gaan liggen op de brancard. In het Westeinde Ziekenhuis dient dokter Mathieu Wijffels zich aan.
Hij gaat 'niet plakken maar hechten' omdat
de wond toch te diep is en te bloederig.
Achter de hechtingen: Wendy. Dokter Matieu krijgt opeens zin in verslaglegging.
Pas is Nova nog langs geweest voor een reportage over stadsziekenhuizen en op
1 mei a.s. om 20:00 uur speelt hij een rol in de realityserie Traumacentrum op SBS6. Hij draait met mijn fotocamera om Wendy en mij heen als ware het CNN in oorlogsgebieden. Een prachtige serie
soms 'schokkende beelden' is hiervan het resultaat met zelfs nog een stukje video van het hechten.
Wendy is trots op haar naald- en draadwerk en komt met rode konen achter mij vandaan. Zij ziet eruit alsof ze een marathon heeft gelopen. Nog even Maartje afwachten die de wond komt schoonmaken en de neuroloog die komt checken hoe het met mijn hoofd is. Hij vindt toch dat ik even door de MRI-scan gehaald moet worden omdat ik het derde woordje dat hij had opgegeven minuten later niet kan herhalen. Ik vind zo'n MRI-scanner reuze eng met dat gedraai en gezoem om mijn hoofd en die schokjes waarmee je er doorheen wordt gevoerd. Maar gelukkig is alles okay. Maartje belt een taxi voor mij en ik krijg er een taxibriefje bij zodat deze rit in het totale verzekeringsplaatje kan worden opgenomen. In de wachtkamer maak ik door mijn verschijning met een soort keppeltje op, nog enkele Hagazine abonnees. De sfeer wordt er op slag gezelliger door. En zo verlaat ik na ruim twee uur MCH, zeven hechtingen in mijn hoofd rijker met kneuzingen over heel mijn lijf. Mijn vaderdagcadeau is plots geboren: een fietshelm. Maar of ik die dan steeds op doe, als ik dit artikel lees. Al met al had dit heel wat slechter af kunnen lopen: 'door het oog van de naald' zullen we maar zeggen ...Kritisch Haags, online beelden, kunst, cultuur, roddels, gadgets and ideas HAGAZ!NE
HET digitale magazine van Den Haag!
