|start|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|vind| Niek's COLUMN Alleen 'Ik durf bijna de straat niet meer op omdat ik denk dat iedereen me nakijkt als schuldige. En ik ga bijna sluipend naar de bakker ...' Je hoort het steeds minder, de krant rept er niet eens meer over, maar het gebeurt steeds vaker: alleenstaanden die in alle eenzaamheid sterven en weken later worden gevonden. En je denkt: wat is dat voor een buurt waar je niet eens in de gaten hebt dat je iemand al een hele tijd niet hebt gezien. En je wordt zelfs boos op de omwonenden en je krijgt medelijden met het slachtoffer. Maar dat kan wel eens heel anders liggen dan je denkt. Zoals afgelopen maandag – en dat is heel bijzonder – werd ik kwaad op een dode.  De benedenbuurvrouw vertrouwde die stilte boven haar niet meer. De buurvrouw boven was volgens haar altijd al een vreemde. Ze haalde 's nachts de brieven uit de bus en nam ook de telefoon soms helemaal niet op terwijl je wist dat ze thuis was. ‘Soms, heel soms’, vertelt ze:’Hoorde ik haar voetstappen 's avonds laat als ik naar bed ging. Maar dan doe ik de klokradio altijd aan om te gaan slapen. En dan hoor ik niks meer. Ik sprak haar eigenlijk nooit meer sinds we samen de krant niet meer hebben. Zij wilde altijd de krant snel hebben terwijl ik hem op mijn gemakje wilde lezen. Nou dan moet ze hem zelf maar kopen heb ik gezegd, want ik betaalde hem.  Samen met de buurvrouw hiernaast ben ik naar boven gegaan en belde aan. Er gebeurde niets. Eerder die week had ik al aan de overburen gevraagd of zij eens wilde kijken of er licht brandde. Die stelden me gerust door te zeggen: ja hoor, ze is thuis en er brandt licht. Maar toch vertrouwden we het niet meer. De brievenbus puilde uit en ik had al een hele tijd niets van haar gehoord. En daar sta je dan met de buurvrouw. Zo vlak voor de deur roken we een vreemde lucht en we hoorden heel zacht een radio spelen. Maar hoe we ook aanbelden en klopten; er werd niet opengedaan. Ze zal toch niet ... Het zekere voor het onzekere genomen, hebben we toen de politie gebeld. Die was er zo. Algehele verwaarlozing en een hartstilstand constateerde de politiefunctionaris die later bij me op bezoek kwam. Ze hebben de deur geforceerd en zagen haar toen in de gang liggen. Het licht brandde en de radio speelde heel zacht. Of ik slachtofferhulp nodig had, wilden ze weten ... Nee natuurlijk niet, ik heb toch fijne buren en m'n kinderen. Wat moet ik met een vreemde? Als u hulp nodig heeft of iets wilt vragen, kunt u gerust bellen, vertelde de man nog. U zult de komende tijd wel last van vliegen hebben. Nou dat heb ik geweten, overal zaten vliegen en ik heb de deuren maar tegen elkaar opengezet.  Op 31 mei was ze 80 jaar geworden en we hebben er niets van gemerkt. Ze had ook helemaal geen familie meer sinds haar ouders waren overleden. Die heeft zij tot het einde toe verzorgd. Het enige waar ze nog om gaf waren haar plantjes en dieren. Zelf had ze geen dieren, maar ze vond het heerlijk om op mijn poezen te passen als ik op vakantie ging. Maar ik ben 78 en ik ga niet meer op reis. Ze was er zelfs boos om dat ik niet meer op vakantie ging. Ze vertelde me ooit dat ze haar geld zou nalaten aan Kattenzorg. Dus die heb ik een paar dagen geleden gebeld en het verhaal verteld. Snap je nou dat iemand zo kan vereenzamen? Ik woon ook alleen maar ik heb met iedereen contact hier in de buurt en ik zit op zwemmen. En mijn andere bovenbuurvrouw die naast haar woonde ging zes jaar geleden naar een aanleunwoning. Die heeft daar heel leuke jaren gehad en zij is nog 97 geworden. En toch voel ik me schuldig dat ik niet eerder gereageerd heb. En ik had haar nog zo gezegd op de grond te bonken als er iets was en gevraagd of ze een sleutel wilde geven voor het geval zij me nodig had. Maar daar sprak ze nooit meer over ... Zo maar een relaas van iemand die daar nachten van wakker ligt en zich een schuldgevoel heeft aangepraat dat beslist misplaatst is. Je kunt als je dat wilt in alle eenzaamheid sterven ook midden in de stad in het jachtige leven van vandaag. Wellicht vind je dat je niemand met je ellende wilt lastigvallen. Het klinkt vreemd, maar dat is juist asociaal gedrag. Want je realiseert je niet dat je iedereen om je heen een verschrikkelijke tijd bezorgt.    Niek |start|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|vind| Kritisch Haags, kunst, uitgaan, internet ... Hagaz!ne: altijd wat nieuws! gratis bijblijven?