Niek's COLUMN Bloed ‘Vindt u uw werk wel leuk?’, vraag ik aan de assistente als ik voor haar op de behandeltafel ga liggen. Zij kijkt verschrikt op en fronst haar wenkbrauwen als ze vraagt: ‘Mijn werk? Hoezo?’ ‘Nou u doet zo chagrijnig’, antwoord ik haar. Dat komt hard aan. En ik geniet van haar reactie. Die vraag heb ik namelijk drie maanden geleden al bedacht toen ik deze afspraak maakte.  Een bezoekje aan de EHBO een paar maanden terug, vroeg om een vervolgafspraak bij de specialist. Als ik na lang wachten iemand aan de lijn krijg, wil ik doorgeven wat de specialist met mij over drie weken moest doen. Maar daar denkt de vrouw aan de andere kant van de lijn heel anders over. Zij bijt mij bijna toe, dat: ‘dit zo helemaal niet gaat. De specialist maakt wel uit wat er gedaan moet worden’.  En die drie weken is absoluut onmogelijk. De afspraak wordt door haar zonder probleem op drie maanden gezet. Je zou toch echt iets mankeren? En ik moet bij mijn huisarts de papieren van de EHBO ophalen en meenemen!?!  Dat laatste lijkt mij eigenlijk zo gek nog niet want dan heeft de specialist ook de aantekeningen die de huisarts maakte. Zo sta ik na drie maanden met mijn verzamelde werken voor de balie van de specialist in het ziekenhuis. Ik denk al meteen met de betreffende dame van toen te doen te hebben; want wat is dat mens onvriendelijk zeg. Ik heb al meteen ruzie. Ik wil haar de papieren van de EHBO geven waar zij mij om heeft gevraagd. Daarop reageert zij met: ‘Wat is dat?’  ‘De papieren van de EHBO die ik mee moest nemen’, antwoord ik verontwaardigd. ‘Oh, maar die heb ik hier al’, antwoordt zij nu hautain. Maar zo komt zij niet van mij af. Als je weet wat voor moeite ik bij de huisarts had om ze mee te krijgen …  ‘Hoe kan dat nou? Ik heb ze hier’. Zij grist daarop de papieren uit mijn hand, kijkt ernaar en zegt: ‘Bij de EHBO hebben ze een kopie gemaakt. Kijkt u maar’. Zij laat mij nu haar grafieken zien.  ‘Ja, maar daar zitten de aantekeningen van de huisarts niet bij’.  ‘Nee, wij doen de metingen hier opnieuw’, zegt zij voet bij stuk houdend.  ‘Maar dan staan die gegevens van de huisarts er toch niet op? En die zijn volgens mij nu net de reden waarom ik hier sta’.  ‘Maar die zijn van de huisarts’, zegt zij nu laatdunkend. ‘Nee, de reden dat u hier staat is de uitslag van ons onderzoek. Wij maken die diagrammen hier zelf over’.  Dat is het moment dat ik een adrenalinestoot naar boven voel komen. ‘Geeft u maar hier’, antwoord ik nu geïrriteerd. Zij trekt haar wenkbrauwen op en kijkt mij vragend aan. ‘Ja, geeft u ze maar terug’, en ik pak de papieren weer van haar terug. ‘Loopt u maar met mij mee', zegt ze nu bits en zij draait zich om. Meelopen? Ik sta voor een balie. Moet ik er soms overheen? Maar ik hoor even later een deur in de gang achter mij opengaan en ik zie haar weer. Ik volg haar de kamer in en zij loopt naar een behandeltafel.  Zij rukt aan de rol aan het hoofdeind waardoor er een nieuw stuk papier op de tafel komt te liggen; maar door haar ruk komt het er heel schuin op te liggen. Dan volgt een bijna militaristische opdracht: ‘Overhemd uit, borst ontbloten en gaan liggen’! Daarop beent zij met driftige stapjes de behandelkamer weer uit.  Als ik ergens een hekel aan heb is dat wel aan opdrachten. Het oude papier van vorige bezoekers heeft zich aan het voeteneind tot een enorme kluwen verzameld en hangt aan alle kanten over de prullenbak heen. Het ziet er niet uit. Ik kleed me daarom uiterst langzaam uit en als zij terugkomt, trek ik het schone papier demonstratief recht over de behandeltafel waar ik geacht word op te gaan liggen. Ik doe mijn overhemd uit en ga liggen.  Dat is het moment dat ik de vraag stel of zij haar werk wel leuk vindt. ‘U doet zo chagrijnig’, voeg ik er nog aan toe. En de reactie is werkelijk geweldig.  ‘Ik chagrijnig? Hoe komt u daarbij? Nee, u. U wilt papieren aan mij kwijt die ik al heb’.  Ik laat maar achterwege dat zij dat zelf gevraagd heeft. Maar ik kan het toch niet nalaten het telefoongesprek van drie maanden terug aan te halen. Dus ik zeg: ‘Het gaat niet alleen om nu, maar ook toen ik de afspraak maakte. Toen klonk u ook al zo chagrijnig.’ ‘Dat ben ik niet geweest. Ik zie u voor het eerst en er is nog iemand op de afdeling die net zo’n stem heeft als ik. Die zal het wel geweest zijn …’  Zo’n smoes, daar kom je toch niet op? Maar ik laat het maar zo. Even later vervolgt zij ietwat vriendelijker: ‘Ik moet wel wat borsthaar wegscheren …’  Om de spanning wat weg te nemen, grap ik: ‘ Ik hoop dat mijn vrouw dat niet erg vindt.’ Waarop zij teruggrapt: ‘Het is maar een beetje, anders moet zij het maar een beetje over de kale plekjes heen doen …’ De irritatie is duidelijk uit de lucht.  De meting gaat niet helemaal zoals het moet want de napjes laten los en zij moet nog wat haar wegscheren. Dan vervolgt zij haar zonder twijfel boeiende werk.  Als zij daarmee klaar is en de dopjes losspringen, ziet ze dat er onder één een beetje bloed zit. Ze schrikt er erg van en zij zoekt meteen een tissue waarmee zij begint te deppen. ‘Heeft u poeder thuis?’  ‘Poeder, wat voor poeder?’  ‘Ik gebruik dat ook als ik mijn oksels scheer anders gaat het zo jeuken. U krijgt er anders echt heel erge jeuk van en dat duurt heel lang.’  Nu moet het niet gekker worden; zij wordt nu bijna intiem met mij.  ‘Ik ga wel even pleisters halen anders krijg ik nog een schadeclaim aan mijn broek.’ En weg is zij weer.  Het bezoek aan de specialist verloopt gesmeerd. Wel moet ik opnieuw bij haar aankloppen voor een vervolgafspraak. En daarbij glimlacht zij nu zelfs naar mij. ‘Bloedt het nog?’, vraagt zij belangstellend. Ik glimlach terug en zeg dat het niets voorstelt dat beetje bloed.  Het is blijkbaar een hele geruststelling voor haar dat ik hier geen probleem van maak. En zo verlaat ik onder beduidend vriendelijker omstandigheden dan toen ik kwam de praktijk.  Dat er eerst weer bloed moet vloeien om dat te bereiken …   Niek Eerder verschenen columns Écht niet te filmen!  in druk verschenen en te koop  in de betere boekhandel Zie ook www.de4vandenhaag.nl |start|nu|wijk|kunst|idee|specials|columns|vind| Kritisch Haags, kunst, gadgets, roddels, achterklap ... Hagaz!ne: altijd wat nieuws! keep in touch