|start|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|vind| Hagaz!ne column Bon De open dag die de Politie Haaglanden heeft bedacht om de communicatie met het publiek te verbeteren is voor mij uitgelopen op een totale mislukking. Terwijl ik denk dat juist op zo'n dag de politie toch sommige zaken door de vingers zou moeten zien als toenadering tot het publiek, krijg ik precies op deze dag op mijn eigen Laan van Meerdervoort een bekeuring voor het tegen de rijrichting rijden op de fiets! Ook het door mij charmant uitgesproken 'oh oh', kan blijkbaar de ernst van de situatie niet verminderen. Ik draag de nodige argumenten aan die op elk ruimdenkend mens een verzachtende uitwerking zouden moeten hebben. Maar niets helpt. Dat er op dat moment geen verkeer rijdt, op een enkele mountainbiker na (de verbalisant), dat het  open dag is van de Politie Haaglanden tenslotte waarin de Politie toch toenadering zoekt met het publiek (!?!), dat ik hier zojuist een verslag van maakte voor Hagaz!ne en dat ik op weg ben naar de verjaardag van mijn zoon! De agent op mountainbike reageert niet. Nog niet eerder zie ik zo'n ongevoelige blik in de ogen van deze jonge agent die blijkbaar nog veel moet leren.  Of ik iets bij me heb waaruit blijkt wie ik ben. Alleen mijn zelfgemaakte visitekaartje van Hagaz!ne heb ik bij me en ik overhandig het hem. 'Wat is uw voornaam?', vraagt hij toonloos. 'Nicolaas'. 'En uw ...'. 'Maria', vervolg ik. 'En uw achter...', 'Emanuel', jammer dat ik maar drie voornamen heb. 'En uw achternaam?' ''t Hart'. Hij krabbelt het allemaal moeizaam in het klad in een blocnootje waardoor ik nog denk dat hij me niet gaat bekeuren. 'Wat gaat u nu doen?', vraag ik vriendelijk. Uitdrukkingloos roept hij via zijn portofoon de centrale op om mijn persoonsgegevens te controleren. Knap beledigend voor een eerzaam burger van middelbare leeftijd die nog nooit voor wat dan ook met de Politie in aanraking is geweest. En wat dat allemaal niet kost, want ik laat dit natuurlijk wel voorkomen!  Terwijl we zo aan het wachten zijn op de uitslag van de centrale zeg ik tegen hem: 'U mag wel nieuwe banden kopen; daar zit geen profiel meer op!' 'Zal ik u eens wat vertellen? We krijgen volgende maand allemaal een nieuwe mountainbike', en zowaar licht zijn blik wat op, alsof ik daar blij om moet zijn! Hij gaat mij nu precies uitleggen dat ik niet tegen het verkeer in mag rijden. Dat een fietser tegenwoordig dezelfde rechten heeft als een automobilist en dat fietsers zich daar ook naar moeten gedragen! 'Dat hoeft u mij niet te vertellen want ik zeg net dat ik bij Verkeer en Waterstaat werk!', antwoord ik hem. 'Ik wil graag ook uw naam hebben', vervolg ik. 'Dat komt zo', antwoordt hij. Van de centrale krijgt hij door dat ik ben wie ik zeg dat ik ben en hij pakt nu een vervaarlijk uitziend boekje met een zwartleren omslag: het bonnenboekje! En hij begint alles wat hij in het klad schreef in het net op te schrijven. 'Tegen het verkeer in rijden', zie ik hem noteren. 'Ho ho, er was geen verkeer. Tegen de rijrichting', verbeter ik hem.  Hij wil echt alles van me weten en ik vertrouw hem, zonder hem naar zijn papieren te vragen en vertel hem alles wat hij wil weten. Dan mag ik ook nog een verklaring afleggen die hij op de achterkant van het proces verbaal noteert: 'Vindt de actie nutteloos', schrijft hij op en hij scheurt een kopie voor mij af en overhandigt die. 'Ik zou uw naam nog krijgen', herinner ik hem. Met een bijna sadistisch lachje wijst hij naar de vier laatste cijfers 9242 van de enorme cijferreeks bovenaan de bekeuring en zegt: 'Dit is mijn kledingnummer ook wel het verbalisantennummer genoemd. Hieraan kun je zien wie het proces verbaal heeft opgemaakt'. 'Maar u heeft toch ook wel een naam? Dus als u het verkeerde jasje heeft aangetrokken, bent u iemand anders?' Dat begrijpt hij niet aan zijn gelaatsuitdrukking te zien en hij antwoordt: 'En u gaat nu lopen!' 'Je kunt op dezelfde dag toch niet twee keer voor hetzelfde bekeurd worden?', vraag ik hem. Dat wordt teveel voor hem: 'U gaat nu lopen, zeg ik!' Maar ik blijf op de bagagedrager van mijn vrouws fiets zitten en heb opeens zeeën van tijd. Dan stapt hij tenslotte maar op, rijdt zonder helm op zijn mountainbike weg met de gedenkwaardige wens: 'Prettige dag verder!'. Zou hij dat nu echt menen? Niek |start|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|vind| Kritisch Haags, kunst, uitgaan, internet ... Hagaz!ne: altijd wat nieuws! gratis bijblijven?