Niek's Hondenleed
COLUMNHet is al wat schemerig als we voor ons huis parkeren. 'Daar is wat met een hond aan de hand', zegt lida, die oog heeft voor dit soort dingen. Als ik rechts van mij naar de bedoelde plaats kijk, zie ik een groepje mensen langs de huizenkant druk staan argumenteren. Een grote zwarte hond is het middelpunt en staat er wat sullig bij. Eerst denk ik dat ze een ongeluk bedoelt, maar de hond is inmiddels gaan zitten. Voordat het portier dichtslaat, staat ze er al bij. Ik er achteraan.
'Snapt u dat nou, dat mensen zomaar hun hond aan de gevel vastbinden en wegrijden?' 'We moeten de politie waarschuwen' , zegt een ander. 'Of de dierenambulance', voeg ik, sensatiebelust als ik ben, eraan toe. Lida denkt er anders over. Ze klaart zienderogen op als ze zegt: 'Morgen ben ik jarig. Dit is mijn verjaardagscadeau. Het heeft zo moeten zijn. Ik heb altijd al een hond willen hebben', en kijkend naar mij: 'Maar hij ziet alleen de nadelen ervan. De voorzienigheid heeft het zo gewild’.
De hond, een wat oudere, trouwhartige zwarte lobbes, blijft zitten zoals hij zit, kwispelt wanneer hij denkt dat ze het tegen hem hebben en kijkt zo'n beetje van de een naar de ander. M'n betere helft maakt hem inmiddels van de gevel los met een stralende blik in haar ogen. Het groepje mensen dat onverwacht een oplossing ziet ontluiken wenst ons alvast een prettige verjaardag toe. De hond gaat zowaar staan om met ons mee te lopen, als mijn vrouw een ingeving krijgt. 'Hij zal toch niet van een van de bewoners hier zijn?' 'Natuurlijk niet', zegt de vrouw die weer een probleem ziet ontstaan, 'dan laat je hem toch niet in de kou staan?' Daar had ik niet zo gauw een verklaring voor, maar de vrouw die net de deur opent wel. Zij heeft een levensgrote Duitse Herder die de zwarte lobbes zonder meer in hapklare brokken zou scheuren als die binnen zou komen. Kinderen lust hij blijkbaar niet, want daar komt de eigenaresse van onze lobbes wèl mee de trap af.
Iedereen weet met zijn houding geen raad en we staan allemaal wat lacherig de meest uiteenlopende verklaringen te verzinnen. Degenen die de aanleiding van deze communicatiestoring zijn, verdwijnen als eerste van het toneel, terwijl wij ons tegenover de eigenaresse van de hond en de bewoner verontschuldigen. Hoe meer we ons huis naderen hoe harder we lachen. Stel je voor dat we hem hadden meegenomen ...
Zal het dan toch nog meevallen die dierenmishandeling?
Niek
|start|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|vind|
Kritisch Haags, kunst, uitgaan, internet ...
Hagaz!ne: altijd wat nieuws!
