|start|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|vind| Hagaz!ne column Mes 'U zult het mesje moeten afstaan', zegt de man die me zojuist alle spullen uit m'n zakken heeft laten halen en in kartonnen bakjes heeft laten doen. Op weg met het vliegtuig naar je vakantiebestemming heb je in verband met de veiligheid vandaag heel wat procedures af te lopen. Eén ervan is alle metalen voorwerpen in een kartonnen bakje doen dat dan door de beveiligingsmensen uiterst nauwkeurig wordt bekeken. De rest van de handbagage zet je op een lopende band die het door een soort gordijn heen voert waarbij de inhoud met Röntgen, Infrarood, magnetische resonantie en nog meer technieken wordt doorstraald. Dat moet een alarmerend beeld zijn als mijn koffer  er doorheen gaat, met al die draden van oplaadapparaten, netwerksnoertjes en sinds kort ook de kleine gettoblaster die Lida vanwege de Cd-speler overal mee naartoe neemt. Maar al die draadjes en technische hulpmiddelen schijnen de specialisten niet te deren. Wel het vijf centimeter kleine zakmesje dat ik van mijn broer kreeg en ik aan mijn sleutelbos bevestigde. Het bijzondere van dit mesje is dat er ook een minuscuul pennetje in zit. En aangezien een pen niet meer tot mijn dagelijkse hulpmiddelen behoort heeft dit kleinood voor mij een uiterst emotionele waarde. 'Afstaan?', is dan ook mijn verontwaardigde tegenvraag. Ik zou niet weten waarom? Dat leggen de nu strenger kijkende beveiligingsmensen mij graag uit. Je begrijpt het al: sinds 11 september enz. Maar dan ga ik nog niet aan zomaar iemand iets afstaan en dan nog wel dit geweldige mesje! 'U kunt ook teruggaan naar de incheckbalie', oppert een lid van de Marechaussee. Dat lijkt me een goed idee. Dan kan ik het  mesje in zo'n dikke envelop doen en als extra bagagestuk laten inchecken. De man achter de incheckbalie kijkt of hij water ziet branden. In een aparte envelop? Daar is geen sprake van. Die heeft hij niet en het kan ook niet. Hij kijkt met een blik van, hoe kom je op het idee? Nou dat is heel simpel. Als je in Amerika iets scherps mee wilt nemen in het vliegtuig dan hebben ze daar aparte dikke enveloppen voor waar je je naam opschrijft en waar de dienstdoende ambtenaar opschrijft wat er in zit. Dat was een keer een schaar waar je van alles mee kunt knippen. Dus ook aluminium van een vliegtuig moeten ze toen hebben gedacht. Bij aankomst op Schiphol kwam de envelop netjes op de band aanrollen. Maar daar kan hier aan de andere kant van de oceaan onder geen beding sprake van zijn. Ik zal het mesje 'gewoon' moeten opsturen naar mijn huisadres. Dan is mijn mesje straks dus thuis en zit ik in Amerika!?! En waar haal ik hier opeens een envelop vandaan en een postzegel en een pen? Okay die pen zit in mijn mesje. Maar de rest daar kom ik niet zo gauw op.  De vrouw die zo vriendelijk was onze koffers aan een extra onderzoek te onderwerpen, voordat we incheckten, moet mijn radeloze blik hebben opgevangen, want ze zegt: 'Waar woont u?' 'In Den Haag', vertel ik haar. 'Ik kom regelmatig in Den Haag. Ik wil het wel bij u in de bus doen?' Nu kijk ík of ik water zie branden. Meent ze dat? Ja hoor. Dat is geen enkel probleem! Ik geef mijn naam op en vraag haar of zij dat ook wil doen als zij het mesje bij me in de bus stopt. Eind goed, al goed, denk ik. We zijn nu twee weken terug en nog is het mesje niet in de bus gedaan. Dus ik bellen naar Schiphol. Nee, natuurlijk kunnen zij niet achterhalen wie de koffers aan een extra onderzoek hebben onderworpen is het verongelijkte antwoord. Hier werken duizenden mensen in deze branche legt de betreffende persoon uit. Maar dan kennen ze mij niet. Wie geeft de beveiligingsbedrijven opdracht? Juist, Schiphol! En wil hij me nu gaan vertellen dat Schiphol niet weet welk bedrijf op 3 juni jl. bij balie 20 de koffers aan een extra onderzoek heeft onderworpen. Daar heeft hij niet van terug. Na enkele minuten komt hij terug met een opgave van een aantal bedrijven inclusief telefoonnummer. De bedrijven bepalen zelf wie, wanneer en waar de werkzaamheden verrichten dus ik zal ze zelf moeten bellen. Vreemd dat dit zo geregeld is, maar okay. Het bedrijf in Amsterdam verbaast zich erover dat een medewerkster deze actie heeft toegezegd. Ik zal maandag hierover worden teruggebeld. Twee dagen later wordt er gebeld. Een mevrouw geeft een roze envelopje af met het opschrift: 'Aan de bewoners van dit pand. Afgegeven zakmesje met pen.' En in de envelop nog een kaart met een aardig verhaaltje: 'Hierbij het mesje/pennetje. Ik hoop dat u een leuk verblijf heeft gehad in Amerika. Het was een kleine moeite en ik hoef er verder geen bedankje voor. Dat heeft u al uitgebreid op Schiphol gedaan. Met vriendelijke groet'. Zal ze nu bedoelen dat ik haar werkelijk toen bedankte of dat ik navraag deed waar ze met mijn mesje was gebleven?  Niek |start|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|vind| Kritisch Haags, kunst, uitgaan, internet ... Hagaz!ne: altijd wat nieuws! gratis bijblijven?