|start|nu|wijk|top 5|internet|agenda|kunst|idee|specials|columns|vind| HAGAZ!NE COLUMN Pots In navolging van mijn vader trakteerde ik Lida en de kinderen toen ze nog klein waren geregeld op zondag op een uitstapje met de auto. Ik herinner me de gezelligheid van vroeger, toen ik zelf ook nog klein was, goed.  In de 'wagen van de zaak', een bestelauto van het merk Opel Olympia met alleen in de twee achterdeuren een ruitje, werden de drie onverslijtbare Pullmankussens geworpen. Daarbij twee van een nauwelijks te vergelijken soort. Die kwamen uit de verstelbare leunstoel van mijn vader in de woonkamer, die er dan altijd wat onwennig naakt bij stond; die leunstoel dan.  Vijf kinderen telt ons gezin: vier jongens en een meisje. 'Dobbelman Lekkerman' stond in robuuste gouden letters aan weerskanten van 'onze' auto geschreven. En met deze vlag, die de lading nauwelijks dekte, vertrokken wij uit een verder autoloze straat, jaloers nagestaard door vriendjes en vriendinnetjes. Maar voor het zover was … Naar mijn idee duurde het altijd uren voordat pa en ma instapten. Meestal ging een van beiden nog even terug om te kijken of alles ‘veilig’ was. Gas, licht, water, deuren etc. Achter het stuur, op de plaats van mijn vader, waren we dan al overal ter wereld - al sturend - in duizelingwekkende vaart naartoe gereden. We vochten erom wie dan achter het stuur mocht zitten. 'Daar komt pappa', maakte dan meestal een einde aan ons avontuur. In de laadbak was dan inmiddels het pleit beslecht, wie uit de achterraampjes mochten kijken. Boven het adres van de firma Gebr. De Jong in rook- en aanverwante artikelen, zag je dan die kindersmoeltjes met hun neuzen tegen de raampjes.  Een hele verbetering werd het toen mijn vader, 1.96 meter lang en 120 kilo zwaar, op overigens onverklaarbare wijze, idolaat werd van het merk Volkswagen. De Kever kende toen slechts één type: te klein! Hij was altijd het 'eerste weg' bij een stoplicht en hij schakelde zo soepel, zo luidde mijn vader's oordeel. Over de oncomfortabele instap voor iemand van die lengte en gwicht sprak hij nooit. Wij vonden het fijn dat er ook ruitjes aan de zijkant in zaten. Ik ruik het onvervalste plastic nog en ik voel de druk op mijn oren bij het sluiten van één van de twee deuren die de lichtgroene Kever telde. Met een raampje open was die onvolkomenheid weg. Gelukkig hoefden we zelden alle vijf tegelijk achterin. De oudsten hadden steeds vaker rond vertrektijd een afspraak (!). Meestal na de middag vertrokken we zo. Elke zondag weer. Ondanks het feit dat mijn vader als vertegenwoordiger in rook- en aanverwante artikelen toch al de hele week, inclusief de zaterdag, in zijn groene dwangbuis doorbracht met zijn tour langs de sigarenwinkels in de randstad. Ook ik vertrek die zondag na de lunch. Ik bestrijk een gebied dat binnen de bekende knelpunten van het verkeer in de randstad ligt en dat toch de nodige bezienswaardigheden kent. Een afstand die gemakkelijk met de fiets kan worden afgelegd mits alle vier inzittenden het eens kunnen worden over het middel van vervoer. Zoniet, dan beslist Lida en ma kiest altijd voor de auto en een korte frisse neus. Aldus rijdende, attendeert Mariëtte mij op een lichtje van een auto die achter ons rijdt. Aanvankelijk let ik er niet op omdat zij wel meer bezienswaardigheden noemt, die nooit echt wereldnieuws zullen worden. Maar ze begint al aardig te lezen en als ik er nog geen acht op sla, leest ze hardop voor: ' P 0 T S ! Het is rood en het gaat steeds aan en uit’.  Raadsels oplossen is vooral tijdens doelloze autoritjes leuk. Vroeger gaf mijn vader altijd rekensommen op die hij zelf altijd eerst uitrekende. Uiteraard hield hij de uitkomst voor zich om het spelelement erin te houden. Maar naarmate wij sneller gingen rekenen, liet het bekend maken van de winnaar langer op zich wachten. Dat had weer het voordeel dat ook de anderen de sommen mochten bedenken. En pa deed dan ook mee en won altijd, als hij dat wilde. Later werden het letters, die de beginletters waren van namen van bekenden. Maar nu dus 'pots', rood en het gaat aan en uit. Nog voor ik een oplossing geef, lijkt het raadsel zichzelf op te lossen. Een witte Volkswagen Kever schiet langs onze auto. Politie! Nu zie ik het duidelijk. Mijn Franse auto ligt te laag op de weg om het vernuftig op het dak van de toch al vrij hoge Kever aangebrachte stopteken in mijn achteruitkijkspiegel te kunnen zien. Door mijn voorruit zie ik het meteen. Met venijnig korte tussenpozen knippert het woordje 'stop' aan en uit. Dat laat ik mij maar eenmaal zeggen en ik stop.  Uit de politieauto stapt een blonde agent die minstens de lengte van mijn vader moet hebben. Zou hij ook zo weg zijn van de Kever, speelt even door mijn hoofd. Met grote stappen beent hij naar ons gezinnetje, onderwijl zijn pet opzettend. Ik draai mijn raampje open en op zijn vraag waarom ik het stopteken negeer, wijd ik hem in, in de aërodynamica en hydropneumatiek van sommige Franse automerken. Ik probeer ermee aan te tonen dat zijn stopteken, knipperend of niet, in mijn achteruitkijkspiegel beslist niet zichtbaar kan zijn.  Hij blijkt leergierig. Wij zijn dat ook wanneer hij vertelt dat we ons geheel niet op deze rijweg mogen bevinden. De paardrift van padden blijkt aan dit verbod ten grondslag te liggen. De geslachtsdrift van deze amfibieën, blijkt in dit jaargetijde zo hoog, dat niets ze meer kan remmen. Verpletterende autobanden of niet; zij trekken met velen tegelijk richting paarplaats. Die natuurlijke driften blijken ook het gemeentebestuur niet vreemd. Zij besloot bij algemene acclamatie tot het vervaardigen en plaatsen van een speciaal verkeersbord met kikkerachtigen. Een bord dat door mij als zodanig niet werd herkend. Uiteraard toon ik mij onder het toeziend oog van vrouwen kinderen begaan met de toekomst van klaarblijkelijk in hun soort op hun retour zijnde amfibieën. We nemen afscheid van de lange arm - en in dit geval ook benen - van de wet. Ik bedenk dat als het stopteken gewerkt had, ik natuurlijk in de plaats van ‘pots’, ‘stop’ had gelezen. Maar dat had toen zelfs mijn dochtertje van vijf al begrepen.   Niek |start|nu|wijk|top 5|internet|agenda|kunst|idee|specials|columns|vind| Kritisch Haags, kunst, uitgaan, internet ... Hagaz!ne: altijd wat nieuws! gratis bijblijven?