Hagaz!ne column Schoorsteenveger
'Ach joh, ga toch effe bij die man langs', zegt een van de vroege bezoekers van Koffiehuis 'Prinsevink' aan de Kerkhoflaan. Een beetje gemurmel is bij de aangesprokene het resultaat. Hij heeft niet echt zin zo te zien.
In mijn eindeloze zoektocht naar een metselaar trek ik op een vroege vrijdagochtend de stoute schoenen aan en steven - beladen met een rugzak richting fitness - op mijn mountainbike op het koffiehuisje af. Ooit heb ik gehoord dat in dit soort koffiehuisjes het ultieme metselgilde zit dat aan mijn vraag kan voldoen: het voegen van mijn schoorsteen. Met mijn voorwiel in de zaak, stel ik de vraag: 'Wie kan voor mij een stukje metselwerk verrichten'. Ik vraag dat nadat ik al stad en land heb afgebeld en offertes heb aangevraagd die of wel te duur uitvallen of gewoon helemaal niet aankomen. Het is er al gezellig druk om kwart over zeven 's ochtends. Er zit zelfs een compleet manschap hoveniers buiten op het geïmproviseerde terrasje. Zij volgen geamuseerd het verloop. Ik zet mijn fiets toch maar even neer en wandel het naar verse koffie ruikende huisje binnen. Eerst doet dus niemand zijn mond open wanneer ik die vraag stel. En daar krijg ik het knap warm van, zo met die rugzak op in het territorium van de koffiedrinkende bouwvakker. Dan komt de verlossende hulp van een van de mannen dat Michiel toch 'effe' bij mij langs moet gaan. Hij doet moeilijk maar zegt dan toch: 'Goed dan, ik kom donderdagochtend wel bij je langs. Waar is het?' Ik stap enigszins brutaal achter de kleine counter en 'meneer Prinsevink' biedt me hulpvaardig zijn notitieblokje aan waar normaal de broodjes bal en de patat op genoteerd worden. Ik schrijf duidelijk mijn adres en telefoonnummer op en overhandig het vette briefje aan Michiel. Ik verwacht wel dat hij komt, met zoveel getuigen. En op genoemde donderdag, precies om 11 uur staat hij inderdaad voor m'n deur.
Hij komt het een en ander opnemen om zo een prijs te kunnen maken, denk ik nog. Maar al pratend ziet hij zoveel problemen en moet hij zoveel andere collega's inschakelen dat hij net zo goed direct kan zeggen dat hij dit klusje niet wil doen. Het gaat toch echt om het voegen van een schoorsteen en het inbrengen van een flexibel rookkanaal. Een timmerman, een smid, een metselaar en een loodgieter wil hij allemaal op 'het werk' langs laten komen. En dan is het nog maar de vraag of dat allemaal wel goed zal aflopen. Want de schoorsteen kan toch het beste helemaal opnieuw worden opgetrokken. Hij stuurt in eerste instantie de metselaar langs. Zowel de metselaar, als de timmerman, de smid en de loodgieter hebben zich nog steeds niet laten zien.
Wel krijg ik zo'n bonnetje in de bus waar de ene keer een helderziende zich op aanbiedt en dan weer een masseur, of een voetflexoloog. Deze keer dus een bonnetje van een schoorsteenveger die dit werk ook doet. Dat kan natuurlijk nooit wat zijn, maar daar denkt Lida anders over. Zij durft het wel aan …Een geweldig harde werker blijkt het te zijn en een vakman bovendien. Buiten de steiger opzetten klaart hij het klusje in zijn eentje, in vier dagen tijd. Wij zien hem alleen maar 's ochtends een paar koppen koffie drinken voordat hij de hele dag naar boven gaat om dan pas om vier uur 's middags weer af te dalen. En de schoorsteen staat als een huis.
Als ik nu 's ochtends langs het koffiehuisje rijd, denk ik toch even anders over het schilders- en metselgilde. Ik kan het me verbeelden, maar Michiel kijkt altijd net even de andere kant op als ik kijk …
Niek
|home|nu|de wijk in|top 5|internet|kunst|idee|specials|columns|zoek|
Kritisch Haags, kunst, uitgaan, internet ...
Hagaz!ne: altijd wat nieuws!
